Baran, 1984 İzmir doğumlu. Müzik yapmaya 14 yaşlarında sınıf arkadaşından ödünç aldığı gitarı tıngırdatarak başladı. Çok geçmeden İzmir’in yeraltı hardcore / nu metal gruplarından M.U.G.’ın vokalistliğine terfi etti. Dostları Fatih, Melih ve Akın ile bu macerayı 6-7 yıl kadar sürdürdüler.
Baran, üniversite döneminin bitmesi ve M.U.G.’ın dağılması ile müzik maceralarına bir süre phoseptic grubunda ve daha sonra tek başına bilgisayar başında elektronik müzik yaparak devam etti. Bilgisayarda üç beş şarkı yaptıktan sonra eğitimini müzik alanında sürdürme hayallerine kapıldı.
Fakat bir yandan etraftaki iş güç sahibi insanlardan hissettiği baskı, diğer yandan evden gelen “Ne zaman adam olacaksın?” temalı dırdırlar sebebiyle müzik maceralarına ara verip bağımsızlığını kazanması gerektiğine karar verdi. Bu vesile ile enerji alanında yüksek lisans yaparak kendini beyaz yakalıların dünyasına attı.
Yaklaşık dört yıl boyunca Aydın’da yaşayıp çalıştı. Bu dönem boyunca gitarını tıngırdatmaya ve kayıtlar yapmaya devam etti. 2015 yılında karşısına çıkan yurt dışında çalışma fırsatını değerlendirip, zaten son zamanlar pek de tat vermeyen ülkesine veda etti.
Baran, yurtdışındaki ilk yıllarını müzik ve sokak fotoğrafçılığı ile doldurdu. 2020’de pandemiyle eve kapanınca bir orta yaş existential crisis’ına girerek gençliğindeki müzik hayallerini sorgulamaya başladı. Bu kez farklı bir perspektiften bakarak müzik yapma sürecini nasıl daha verimli hale getirebileceğini analiz etmeye odaklandı.
Bu doğrultuda tıpkı eski M.U.G. günlerindeki gibi temel ses yelpazesini gitar, bas ve davul ile sınırladı, vokale geri döndü. Üretkenliğini arttırmak için miks ve mastering işlerini dışarıya devretti ve böylece baranoid projesinin önü iyice açıldı.
Baranoid, Baran’ın gençliğinde maruz kaldığı agresif rock / nu metal müzik furyasının, yurtdışında yaşamanın getirdiği Türkçe özlemiyle harmanlanmasıdır. 2020’de yayımlanan ilk single’ı Ev, arkadaşlarının muazzam desteğiyle Baran’a müzikal yolculuğuna devam etmesi için gereken motivasyonu sağladı.
Baranoid sadece bir müzik projesi değil, bir orta yaş yakarışıdır. Bir beyaz yakalı isyanıdır. Gençken cesareti, yaşlanınca özgürlüğü olmayanların iç sıkıntısıdır. Ülke özlemiyle yanan ama döndüğünde de nefes alamayanların, aynı anda hem kaçmak hem de kalmak isteyenlerin sesidir. Bir kariyer planı değil, bir varoluş meselesidir.
